Boven de Noordpoolcirkel

Hoi iedereen

In de vorige update had ik al stiekem door laten schemeren dat we dit weekend iets leuks gingen doen. De titel verklapt al een beetje in welke richting we zijn gegaan.

Woensdagochtend lag ik lekker uit te slapen. Niet echt een goed idee aangezien we de volgende dag examen hadden, maar goed. Ik werd plotseling wakker van mijn telefoon, ik had een berichtje gekregen. Of ik zin had om donderdagavond na het examen (de volgende dag dus) de nachtbus naar Oslo te pakken en van daaruit naar het noorden te vliegen om daar orca’s en het noorderlicht te gaan zien. En of ik daar zin in had!

De rest van de dag heb ik nog voor mijn examen geleerd, maar het was wel erg moeilijk om me te concentreren. De volgende dag ben ik vroeg opgestaan om nog even mijn aantekeningen door te kijken. Daarna was het tijd voor het examen. Ik heb nog niks teruggehoord, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed is gegaan. Naderhand had ik wel een beetje kramp in mijn handen, ik ben niet echt meer gewend om veel met pen te schrijven. Daarna was het afwachten… wachten op de nachtbus naar Oslo.

Om 10 uur ’s avonds stonden we met zijn allen buiten: Daniëlle, Christina, Jessica en ik. Klaar om naar het noorden te gaan. Om half 11 vertrok de bus. Het idee was eigenlijk om in de bus te slapen, maar dat was er niet echt van gekomen. Niet voor mij tenminste. Onderweg kwamen we al onze eerste verrassing tegen. In Nederland heb je kans dat er af en toe een konijn oversteekt als je ’s nachts aan het rijden bent. Hier moet je al iets groter denken. De bus stopte plotseling, dus we keken snel voor uit het raam wat er aan de hand was. Er stond dus een eland op de weg. Hij vluchtte daarna snel weer het bos in. Het eerste deel van onze reis was al geslaagd. De rest van de rit verliep rustig. Wat ons wel opviel was dat waar we ook kwamen, overal lag sneeuw. We begonnen zelfs een beetje het idee te krijgen dat het overal in Noorwegen al gesneeuwd had, behalve in Sogndal.

Om ongeveer half 6 ’s ochtends kwamen we aan op het centraal station van Oslo. Van hieruit was het nog een dikke 40 minuten met de bus naar het vliegveld. Om ongeveer 9 uur vertrok onze vlucht richting het vliegveld Harstad-Narvik. De vlucht duurde maar anderhalf uur, maar het uitzicht was erg mooi. We vlogen over witte bergtoppen en we waande ons al bijna op de Noordpool. Tot onze grote verrassing lag er bijna geen sneeuw waar we met ons vliegtuig landde. Sterker nog, de zon scheen zelfs. Na nog een uur in de bus kwamen we bij de veerboot aan in Lødingen. Hier hebben we een paar uur in een tankstation gewacht tot de boot vertrok. Toen we op de veerboot zaten hebben we bijna constant uit het raam gekeken of we niet al stiekem orca’s konden zien. We hebben niks gezien, maar het viel ons wel op dat de zon al onder aan het gaan was. Het was pas half 3 in de middag. Eenmaal aangekomen aan de andere kant van het Tysfjord stond er een busje van het hotel op ons te wachten. Als dat geen goede service is..

Ons hutje was precies dat: een hutje. Er was net plek voor 2 stapelbedden, maar we hadden er genoeg aan. Om half 4 was het ondertussen donker geworden. De rest van de middag hebben we het een beetje rustig aangedaan. Moest ook wel, want we hadden net een reis van 17 uur achter de rug. ’s Avonds zijn we naar buiten gegaan om te kijken of we al eventueel wat van het noorderlicht op konden vangen. Helaas was het erg bewolkt. We zijn nog even naar de receptie gegaan om te vragen wat de kansen waren, maar iedereen vertelde ons iets anders. Desondanks hebben we de hele avond geen noorderlicht gezien.

De volgende dag waren we weer vroeg uit de veren. Het was tijd voor de boottrip op het Tysfjord waar we kans hadden om orca’s te zien. We kregen dikke pakken aan, want een paar uur op de boot is erg koud. We hadden niet zo’n grote boot zoals je meestal ziet. We zaten op een klein (maar snel) rubberbootje. We gingen af en toe erg hard, en omdat het water van het fjord erg ruw was moesten we ons af en toe goed vasthouden. Onderweg hebben we veel zeearenden gezien. Onze bootsman had een voorraadje vis mee, en iedere keer als hij er eentje in het water gooide dook er een arend achteraan. De foto’s zijn helaas een beetje vaag omdat de twee britten die tegenover ons zaten er iedere keer met hun dikke hoofd voor doken.

We zijn heel ver het fjord op gegaan, ongeveer tot de monding van het fjord aan de zee. Het uitzicht was hier prachtig, maar de orca’s waren nergens te bekennen. Na een tijd zoeken hebben we het opgegeven, en het was tijd om terug naar de haven te gaan. We waren erg teleurgesteld. Op de terugweg zette de bootsman de snelheid een tandje hoger, en we vlogen over het water heen. Het geeft echt een geweldig gevoel om met een bootje met 90 kilometer per uur over ruw water te gaan. Dit maakte voor mij veel goed.

’s Middags zijn we nog even de bergen ingegaan. Hier hebben we mooie plaatjes van de zonsondergang gemaakt. ’s Avonds was de lucht helder. We zijn weer naar de receptie gegaan om te vragen wat de kans op het noorderlicht was, en we kregen te horen dat het ongeveer 5% was. We zijn nog een aantal keer naar buiten gegaan, maar wederom geen noorderlicht. Na een tijdje uitrusten zijn we weer naar het hotel gegaan om gewoon gezellig te gaan zitten. Toevallig was er een karaoke-avond aan de gang. We trokken ons er niet zoveel van aan, maar na een tijdje werdt er geroepen: “volgens mij zijn er nog vier mensen die niks hebben gezongen”. Toen hadden we natuurlijk geen keus meer, en we hebben met zijn vieren ‘Hey Jude” van de beatles gezongen. Voor de rest hebben we er gewoon een gezellige avond van gemaakt. Het noorderlicht heeft zich helemaal niet laten zien.

De volgende dag was het helaas weer tijd om naar huis te gaan. We hadden eigenlijk helemaal niks voor de terugweg gepland, dus het was wel een beetje spannend. Op de veerboot hebben we nog een laatste keer naar het water gekeken of we toch niet misschien een orca konden zien, maar het mocht niet baten. Een beetje teleurgesteld zaten we in de bus richting het vliegveld. Christina had een ticket later geboekt omdat ze naderhand nog even in Oslo bleef, maar we hebben op het vliegveld gevraagd of ze toch niet misschien met onze vlucht mee kon. Tot onze grote verbazing was dit geen probleem, en zijn we met zijn vieren teruggevlogen naar Oslo. We bleven heel lang erg laag vliegen, en er was geen bewolking dus we hadden weer een erg mooi uitzicht. Eenmaal op Oslo centraal aangekomen kwamen we erachter dat onze bus naar Sogndal pas om 10 uur zou vertrekken. (het was half 5 ’s middags) In die tijd hebben we een beetje van Oslo verkend en we zijn nog naar de Mcdonalds geweest. Hier hebben we wat gegeten en een hele tijd spelletjes gespeeld.

Rond 9 uur hebben we Christina bij het hostel afgezet en zijn we langzaamaan richting de busterminal gelopen. De terugreis in de bus was niet zo bijzonder. Er was vrij weinig te zien omdat het mistig was. Na een reis van 20 uur in totaal kwamen we om 5 uur ’s ochtends weer in Sogndal aan. We hadden dus zo’n 3 uur om te slapen voordat we weer naar school moesten.

We hadden allemaal een beetje een dubbel gevoel over het weekend. We gingen eigenlijk om het noorderlicht en om orca’s te zien, en we hebben geen van beide gezien. Desondanks hebben we toch een heel gaaf weekend gehad. Het had alleen zoveel mooier kunnen zijn. Aan de andere kant hebben we veel klasgenoten die het erover hebben om misschien een keer naar het noorden te gaan. Wij hebben het gewoon gedaan. Alles hebben we 2 dagen van tevoren geregeld.

Ik heb er geen spijt van. We hadden al te lang in Sogndal gezeten, en het was tijd om wat meer van Noorwegen te zien. Wat er ook gebeurd, we zijn boven de noordpoolcirkel geweest! Dat is iets wat ik mijn hele leven bij me zal dragen.

Dit krijgt echter nog wel een vervolg. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik het noorderlicht wil zien, en ik ben niet van plan om daarvan af te wijken. Of dit vervolg nog tijdens mijn verblijf in Noorwegen is, of als ik weer terug ben in Nederland hangt van verschillende factoren af, maar dat vervolg komt er hoe dan ook.

Het was weer een geweldig avontuur.

-Ruud